نازداب

بعضی اوقات زین العابدین از دیار خود "قندوز" می گوید؛ اینکه چه سرزمین خوش آب و هوایی است، و امنیت بهتری نسبت به دیگر ولایات افغانستان دارد و نیز بدلیل اینکه خشخاش در آنجا کشت نمی شود پای اشرار هم به آنجا باز نمی شود! او البته ریشه بیشتر نا امنی های افغانستان را خشخاش می داند! و انگار زیاد هم مایل نیست درباره حضور نظامیان غربی توضیح بیشتری بدهد!

او که اکنون حافظ 23 جزء قرآن است، در یکی از روستاهای دشتستان مسئولیت چوپانی گوسفندان یک دامدار را به عهده گرفته است؛ به قول خودش از "ارباب" بسیار راضی است، زیرا او مشوق زین العابدین در خواندن و حفظ قرآن  است و حتی یک جلد قرآن که یادگار سفر مکه اش بوده را به او هدیه کرده و همچنین از وی دعوت می کند تا هر شب به مراسم تلاوت قرآن کریم در مسجد محل برود. این جوان افغانی گرفتاری را از مهمترین موانع حفظ کامل قرآن می داند و از جوانان محل چاره جویی می کند؛ یکی از بچه های محل دستگاه mp3  را به او معرفی کرده و توضیحات لازم را به وی ارائه می نماید که مورد استقبال زین العابدین قرار می گیرد.

خانواده اش دختری 18 ساله را غیابی به عقد وی در آورده اند، ولی خود او می گوید در ابتدا و پیش از آمدن به ایران علاقه ای بین ما وجود داشته است. وی مایل نیست اینگونه تصور شود که خانواده بدون اجازه اش برای او زن گرفته اند!

افغانی جوان از حقوق 500 هزار تومانی خود راضی است، اما در عین حال تلاش می کند وطنش را سرزمینی امن معرفی کند! وی معتقد است در افغانستان هم کار هست و هم می توان به راحتی زندگی خوبی داشت! او می گوید: مشکل جوانان افغانی این است که برای سیاحت به ایران می آیند ولی اینجا ماندگار شده و به حرفه ای مشغول می شوند!

زین العابدین، پایه ثابت امسال مراسم تلاوت قرآن این روستای دشتستان بوده است.